ต่อมา ดร.ทนงศักดิ์ หาญวงษ์ นักวิชาการอิสระด้านโบราณคดี และหนึ่งในคณะกรรมการติดตามโบราณวัตถุของไทยในต่างประเทศกลับคืนสู่ประเทศไทย กล่าวถึงเรื่องนี้ว่า หลักฐานชิ้นสำคัญที่ยืนยันว่า พบที่บ้านยางโป่งสะเดา ต.ตาจง อ.ละหานทราย จ.บุรีรัมย์ ประเทศไทย คือหนังสือ 2 เล่ม ได้แก่ ขแมร์บอนด์ และขแมร์โกลด์ ที่เขียนโดยดักลาส แลตช์ฟอร์ด (Douglas A.J. Latchford) นายหน้าค้าโบราณวัตถุ ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการนำโกลเด้นบอยออกนอกประเทศ ที่ระบุชัดเจนว่า วัตถุโบราณโกลเด้นบอย พบที่ จ.บุรีรัมย์ ประเทศไทย โดยมีคำว่า ละหาน และ บ้านยาง อยู่ในพิกัด

ทำให้ทีมงานนักโบราณคดีของไทย นำมาต่อจิ๊กซอว์ และใช้เวลาศึกษาอยู่นานกว่า 3 ปี จนทราบแน่ชัดว่า มีชาวบ้านขุดพบที่หมู่บ้านยางโป่งสะเดา ต.ตาจง อ.ละหานทราย จ.บุรีรัมย์ เมื่อลงพื้นที่ไปสำรวจก็พบกับครอบครัวที่ขุดวัตถุโบราณโกลเด้นบอยได้ จึงนำไปดูร่องรอยของฐานประติมากรรมสำริดดังกล่าว ซึ่งอยู่ในปราสาทบ้านยางโป่งสะเดา

ทำให้เราต้องเปลี่ยนหน้าประวัติศาสตร์ใหม่ จากเดิมที่เคยเชื่อว่า อาณาจักรเขมร แผ่มาจากทางฝั่งกัมพูชามาสู่ที่ราบสูงโคราช แต่จากหลักฐานใหม่ทำให้รู้ว่า อาณาจักรขอมเคยยิ่งใหญ่อยู่บนที่ราบสูงโคราชมาก่อน แล้วจึงแผ่ไปทางฝั่งเมืองเสียมเรียบ กัมพูชา ในภายหลัง และหลักฐานที่ชัดเจนก็คือ หลานของพระองค์ คือพระเจ้าสุริยะวรมันที่ 2 ที่สร้างปราสาทนครวัด และที่ชัดที่สุด คือพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ที่สร้างปราสาทบายน ที่นับถือศาสนาพุทธ นิกายมหายาน เช่นเดียวกับพระเจ้าชัยวรมันที่ 6

เพราะฉะนั้นการนับถือศาสนาพุทธ นิกายมหายานลักษณะนี้ มีการสืบทอดกันมาจนถึงยุคสุดท้ายของวัฒนธรรมเขมร และที่สำคัญก่อนหน้านั้น ก็มีการค้นพบวัตถุโบราณประติมากรรมสำริดกรุประโคนชัย ซึ่งมีอายุราว พ.ศ.1300 อยู่ห่างจากจุดที่พบโกลเด้นบอยเพียง 5 กิโลเมตร ซึ่งมีความเก่าแก่กว่าประติมากรรมหล่อสำริดโกลเด้นบอยที่มีอายุราว พ.ศ.1623 อายุห่างกว่ากัน 300 กว่าปี

นอกจากนี้ ผู้สื่อข่าวรายงานยังได้เดินทางไปที่บ้านโป่งสะเดา หมู่ 20 ต.ตาจง อ.ละหานทราย จ.บุรีรัมย์ ซึ่งเป็นจุดที่ตั้งปราสาทบ้านยาง และเป็นจุดที่นักวิชาการทางโบราณคดี ระบุว่าเป็นจุดที่ตั้งของโกลเด้นบอยที่หายไป ปัจจุบันกลายเป็นศาลากลางหมู่บ้าน โดยส่วนของปราสาทได้เคลื่อนย้ายห่างจากจุดศาลากลางหมู่บ้านประมาณ 20 เมตร

จากการสอบถามนางนิล เป็ดสกุล อายุ 69 ปี ชาวบ้าน ม.20 ต.ตาจง อ.ละหารทราย จ.บุรีรัมย์ คนขุดเจอโกลเด้นบอย พูดผ่านเป็นภาษาท้องถิ่น ผ่าน นาย ธนกฤต ชัยหมก อายุ 43 ปี ระบุว่า เมื่อปี 2517 หรือประมาณ 50 ปีที่ผ่านมา ตนกับสามีไปหาขุดมันตามธรรมชาติบริเวณนั้น ปรากฏว่าไปขุดเจอวัตถุประหลาด เจอท่อนขาก่อนเห็นแต่สีดำคล้ำ จึงค่อย ๆ ขุดไปพบเป็นเหมือนพระพุทธรูป จึงไปเรียกญาติมาช่วยขุดจนเจอส่วนต่าง ๆ ครบ

ตอนนั้นได้นำพระพุทธรูปดังกล่าว ซึ่งมีความสูงประมาณ 150 ซม.กลับมาที่บ้าน ทำการล้างทำความสะอาด ปรากฏว่าพบแสงพุ่งออกมาก เหมือนเป็นสิ่งมีค่า จึงได้จุดธูปขอไม่ให้ส่งแสงออกมา หลังจากนั้นได้ไปปรึกษาจากตำรวจท่านหนึ่งอยู่ สภ.ลำปลายมาศ อ.ลำปลายมาศ จ.บุรีรัมย์ เพื่อต้องการหาที่ขาย

โดยตำรวจได้พาตนไปที่กรุงเทพฯ ประกาศขายให้ชาวต่างชาติในราคา 1,600,000 บาท แต่ชาวต่างชาติต่อเหลือ 1,200,000 บาท จึงตกลงซื้อขายกัน แต่ไม่ขอเปิดเผยว่าเงินจำนวนนั้น เอาไปแบ่งกันอย่างไร และทำไมถึงไม่มีเงินในเวลานี้

ในขณะที่ น.ส.นัฐพร เป็ดสกุล ลูกสาวนางนิล เล่าว่า เท่าที่จำได้บริเวณนี้เป็นป่าเคยไปหาเห็ดมาก่อน เคยเห็นเป็นคล้ายปราสาท แต่ไม่ได้สนใจ แต่สิ่งที่แม่เล่าให้ฟังตอนนี้หลังแม่เห็นภาพโกลเด้นบอย แม่บอกว่า เสียหายและเสียใจ

เพราะโกลเด้นบอยที่จะส่งคืนมา เหลือเพียงร่าง ส่วนที่ตัวเองจำได้แม่นที่ติดตัวโกลเด้นบอล มี 1.มงกุฎเพชร 2.ลูกตาเพชร 3.สร้องสังวาลเพชรนิล 4. กำลแขนเป็นเพชร 5. เข้มขัดเป็นเพชรและนิล ไม่เหลือแล้ว

ผู้สื่อข่าวจังหวัดบุรีรัมย์ ทีมข่าวสยามนิวส์ รายงาน